prof. dr hab.; najbardziej znany ekolog w Polsce i najbardziej znany ekolog polski na świecie (R. Andrzejewski); absolwent Szkoły Morskiej, a następnie Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, asystent Zakładu Zoologii tamże; działacz ruchu robotniczego; w czasie wojny był w partyzantce radzieckiej. Po wojnie w latach 1944-49 podsekretarz stanu w Ministerstwach Aprowizacji i Żeglugi, a od 1949 do 1952 – kierownik Wydziału Nauki i Szkolnictwa Wyższego KC PZPR. W 1949 r. objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Warszawskim; współorganizator Polskiej Akademii Nauk i w latach 1952-56 i 1962-68 – sekretarz naukowy Wydz. II Nauk Biologicznych PAN; współorganizator Zakładu Ekologii PAN i jego kierownik, a następnie dyrektor w latach 1956-1973. Od roku 1953 przez 26 lat był przewodniczącym Komitetu Ekologii PAN. Jeden z głównych organizatorów Międzynarodowego Programu Biologicznego. Jego pasje naukowe: początkowo prace faunistyczne, następnie ekologia i problemy ewolucjonizmu. Ogółem opublikował 140 prac, promował około 50 doktorów.